چای محصولی است که با حمایت دولت در ایران کشت شد. بنابراین در طول زمان همواره به نحوی مورد حمایت و توجه دولت قرار داشته است. خصوصاً که نیت اولیه کشت آن قطع وابستگی از ورود این محصول با ارزش و پرمصرف و تولید آن در داخل بود.

قبل از انقلاب ابتدا مصوبه هیات وزیران در سال 1333 شورای عالی چای و سازمان چای به عنوان مجری سیاست های ابلاغی این شورا تشکیل و آغاز به کارکردند. اما فعالیت های این دو نهاد دوامی نداشت تا این که در سال 1337 سازمان چای در مجموعه وزارت گمرکات و انحصارات شکل گرفت. این سازمان با انجام اقدامات زیربنایی در حوزه احداث و گسترش اراضی چایکاری، ترویج روش های نوین چایکاری و چایسازی، دعوت از کارشناسان خبره بین المللی و توجه به بازرگانی چای توانست زیرساخت صنعت چای را تثبیت و تقویت نماید. در سال 1346 پس از تصویب قانون تشکیل وزارت کشاورزی و تولیدات مصرفی به دولت اجازه داده شد سازمان چای را به شرکت سهامی تبدیل کند. پس از یکسری تحولات اداری در نهایت این سازمان زیر مجموعه وزارت بازرگانی شد. در اسفند 1368 قانون انتزاع سازمان چای از وزارت بازرگانی و الحاق آن به وزارت کشاورزی تصویب شد. سرانجام در اردیبهشت 1383 با اجرای آئین نامه ماده 29 قانون برنامه سوم توسعه شرکت سهامی چای ایران منحل گردید. در پی این انحلال و در فقدان یک متولی تخصصی، آسیب های جدی بر پیکره صنعت چای وارد گردید و دولت لزوم وجود یک ارگان تخصصی را متوجه شد. لذا در سال 1385 ابتدا اداره کل چای شمال مجدداً زیر نظر معاون باغبانی تشکیل گردید و بالاخره در خرداد 1388 با مصوبه هیات وزیران از اداره کل چای شمال به سازمان چای کشور تغییر نام داد.

کشت و صنعت چای ایران سابقه ای بیش از یکصد سال دارد. ویژگی های خاص این صنعت باعث شده تا برنامه ریزی برای آن با سایر محصولات تفاوت بنیادینی داشته باشد. ارتباط بین چایکاران، صاحبان کارخانه های تبدیل و فرآوری و بازرگانان در این صنعت به نحوی است که عدم توجه به هر یک از این ارکان مهم بر کل این صنعت تاثیر میگذارد.

حمایت از بخش کشاورزی با استفاده از ابزارهای گوناگون و عمدتاً برای رسیدن به اهدافی مانند افزایش درآمد کشاورزان، حمایت از تولید کنندگان داخلی و رفع وابستگی، حفظ اشتغال و کاهش فقر انجام می شود. اتخاذ سیاست های حمایتی مناسب برای جبران عدم تعادل بین بخش های مختلف تولید، توزیع، مصرف و تجارت خارجی یکی از سیاست های مهم اقتصادی دولت است که باعث رشد اقتصادی و افزایش تولیدات داخلی شده است.

در حال حاضر بیش از 26 هزار هکتار از اراضی دو استان گیلان و مازندران به کشت صنعت چای اختصاص دارد. ضمن اینکه معیشت بیش از 55 هزار خانوار چایکار وابسته به تداوم حیات این کشت و صنعت است.

لذا با عنایت به رسالت واگذار شده سازمان چای کشور به عنوان متولی تخصصی صنعت چای کشور در صدد است با اجرای برنامه هایی زمینه رشد و ارتقای این صنعت را پس از تحولات دهه های گذشته فراهم سازد.

قانون تاسیس سازمان چای کشور به استناد ماده 30 قانون خدمات کشوری مصوب 1386 و اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می باشد.

سازمان چای کشور طبق مصوبه 49427/ت 42745 هـ مورخ 05/03/1388 هیأت محترم وزیران، به عنوان تنها متولی چای کشور و به عنوان یک سازمان تابع زیرنظر مستقیم وزیر محترم جهاد کشاورزی برای انجام وظایف ذیل تشکیل شد:

* اعمال مدیریت در جهت افزایش کیفیت برگ سبز چای  

* مسئولیت کنترل و نظارت بر فرآوری تولید چای خشک   

* ساماندهی و نظارت بر واردات و صادارت چای و تنظیم بازار چای کشور  

ضمناً سازمان چای کشور به عنوان دستگاه مباشر و مسئول خرید و تحویل گیری برگ سبز چای کیفی به نرخ خرید تضمینی از کشاورزان و تحویل آن به کارخانجات چایسازی تعیین می گردد. همچنین سازمان چای مکلف است ضمن نظارت دقیق بر فرآیند خرید تضمینی برگ سبز چای اقدامات مورد نیاز را برای توسعه قراردادهای کشت و بهبود کیفیت تولید برگ سبز چای انجام داده و پیگیری های لازم را در جهت ساماندهی چای کشور از طریق اجرای عملیات بهزراعی، بهبود فرآوری و اصلاح ساختار کارخانه های چای، ترویج مصرف چای داخلی و توسعه بازاریابی از طریق ظرفیت های صندوق توسعه چای کشور بعمل آورد.